FRANCISZEK - imię wywodzi się z germańskiego i znaczy wolno urodzony. Polski Franciszek jest człowiekiem stałym, konserwatystą, uparcie dążącym do celu. Lubi być ambitnym, chętnie bywa uczuciowym, oryginalnym altruistą - ale czyni to raczej na pokaz. W gruncie jest człowiekiem rządnym władzy, pewnym siebie, lojalnym wobec władzy, niezależny w środowisku, ceniący wolność myśli i działania. Często popada w anarchię, a wtedy staje się mściwym, złym mężczyzną. Ma inklinacje do zagłębiania się w tajemnice wiary, życia oraz śmierci. Lubi nadużywać alkoholu oraz różnych innych płynów podniecających. Jest zwolennikiem wygodnego życia, beztroskiego spędzania czasu, obojętnego przyjmowania wszelkich zmian. W zasadzie realizuje wszystkie swoje plany życiowe
imię pochodzenia germańskiego wywodzące się od słowa frank – wolny, często oznaczające człowieka z plemienia Franków. Natomiast forma imienia Franciszek ma związek ze św. Franciszkiem z Asyżu (Giovannim Bernardone), którego matka była Francuzką i swojego syna nazywała Francesco, co w języku włoskim znaczyło „Francuzik”. Przydomek ten towarzyszył mu nie tylko w domu, ale i w szkole. W Polsce znane już od XIV w., ale powszechnie występuje od XVIII w. Obecnie częściej spotykane wśród starszego pokolenia
Franek z pewną nieufnością podchodzi do życia. Łatwo go zrazić jakimś nieprzemyślanym zachowaniem. Należy otaczać go przyjaźnią, uzasadniać swoje poglądy i podejmowane decyzje, wyjaśniać szczegóły, bo wtedy nabierze zaufania, a wówczas świetnie sam sobie poradzi z problemami. Nie jest wskazane, aby go naciskać, ani ponaglać, gdyż ma wewnętrzne opory i woli wycofać się, niż przekonać do czynu. W miłości niezwykle wyczulony jest na wszelkie głosy krytyki. Nawet żarty muszą być mocno wyważone. Obawia się bowiem ośmieszenia
często przejawia talenty i zamiłowania muzyczne, teologiczne, literackie, pedagogiczne lub aktorskie
ang.-Francis,, Frank, Frankie, czes.-Frantisek, fr.-Francois, hiszp.-Francisco, węg.-Ferenc, wł.-Francesco, Franco
Franciszek Karpiński (1741-1825) - poeta; Franciszek Kleeberg (1888-1941) – generał, dowódca bitwy pod Kockiem; Franciszek Pieczka - aktor; Franciszek Schubert (1797-1828) - kompozytor austriacki; Franciszek Żwirko (1895-1932) - pilot
04 X, 29 I, 04 II, 17 II, 02 III, 09 III, 02 V, 11 V, 04 VI, 16 VI, 17 VI, 20 VI, 29 VI, 14 VII, 04 VIII, 20 VIII, 21 VIII, 16 IX, 17 IX, 20 IX, 25 IX, 29 IX, 30 IX, 03 X, 10 X, 29 X, 13 XI, 24 XI, 27 XI, 22 XII
Św. Franciszek z Asyżu . (1181-1226). Nazywał się Giovanni (Jan) Bernardone. Pochodził z Asyżu, z rodziny bogatego kupca handlującego suknem. Matka była Francuzką. W domu i w szkole nazywano go Francesco („Francuzik”). W domu dlatego, ze tak na niego mówiła matka i reszta domowników, a w szkole z powodu jego zamiłowania do języka francuskiego. Zaciągnął się do wojska, ale szybko dostał się do niewoli. Roczny pobyt w niewoli i ciężka choroba, jaką tam przeszedł, odmieniły jego życie. Uświadomił sobie swoje powołanie do życia poświęconego służbie Chrystusowi. Dużo się modlił, umartwiał i posługiwał ubogim. Podczas modlitwy w ruinach pewnego kościoła usłyszał głos Chrystusa: „Franciszku, odbuduj mój Kościół”. Wziął się za odbudowę zniszczonego obiektu, ale szybko zrozumiał, że Bogu chodzi o ratowanie targanego wewnętrznymi sprzecznościami Kościoła Chrystusowego. W tym czasie popadł w konflikt z ojcem. Zrzucił odzież, przywdział habit, porzucił rodzinny dom i zaczął żyć jak żebrak. Zamieszkał w ruinach kościoła, który odbudowywał. Wkrótce zaczęli do niego dołączać dawni przyjaciele. W 1209 r. dotarł do papieża Innocentego III i otrzymał od niego ustną zgodę na założenie nowego zakonu. Dwunastu swoim towarzyszom nadał regułę zakonną zakonu braci mniejszych. Prowadzili oni działalność kaznodziejską w całych Włoszech. W 1211 r. przyłączyła się do niego Klara ze swoją młodszą siostrą, zamożna panna z Asyżu. Franciszek założył II Zakon - żeński oraz III Zakon – świecki. Ruch franciszkański ogarnął całą Europę. W 1919 r. zakon liczył już ponad 5 tysięcy mnichów. Na wpół niewidomy odbył jeszcze pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W 1223 r. w Greccio zbudował na Boże Narodzenie pierwszy żłobek z ruchomymi jasełkami. 14 września 1224 r., w uroczystość Znalezienie Krzyża Świętego, Franciszek miał widzenie Chrystusa, który odbił na nim pięć swoich ran. Jako pierwszy człowiek otrzymał dar stygmatów – rany Męki Chrystusa na swoim ciele. Św. Franciszek jest głównym patronem Włoch, ekologów, pokoju, miłośników zwierząt, biedaków, swoich zakonów i Akcji Katolickiej Imieniny 4 października
Św. Franciszek z Paoli . (1416-1507). Pochodził z ubogiej, ale bardzo pobożnej, rodziny z Paoli w Kalabrii. W wieku 15 lat wstąpił do zakonu franciszkańskiego. Zapragnął jednak większych wyrzeczeń dla Boga niż widział u swoich braci zakonnych. Po roku opuścił mury klasztorne i zamieszkał w pustelni niedaleko Paoli. Wkrótce dołączyło do niego dwóch towarzyszy. Okoliczni mieszkańcy zbudowali im 3 lepianki i kaplicę, w której ksiądz z Paoli odprawiał im mszę św. Były to początki zakonu braci najmniejszych, zatwierdzonego później przez papieża Sykstusa IV. Franciszek zakładał nowe klasztory i wykonywał zadania zlecane przez papieża, m.in. nawrócił króla Francji Ludwika XI. Ostatnie lata swego długiego życia spędził samotnie w swojej celi przygotowując się na spotkanie ze Stwórcą Imieniny 2 kwietnia
Św. Franciszek Ksawery. (1506-52). Urodził się w Xavier, zamku swoich rodziców w Hiszpanii. Na studiach w Paryżu poznał św. Ignacego Loyolę (założyciela Towarzystwa Jezusowego) i był jednym z pierwszych siedmiu jezuitów. W 1542 r. na prośbę króla Portugalii wyjechał na misję do Indii i kolonii portugalskich w Azji. Był pierwszym misjonarzem w Japonii. Jego działalność misjonarka obejmowała olbrzymie terytoria. Zmarł płynąc do Chin. Uważany jest za największego po św. Pawle apostole Kościoła katolickiego Imieniny 3 grudnia
Św. Franciszek Salezy. (1567-1622). Pochodził z hrabiowskiej rodziny z Sabaudii. Ukończył studia teologiczne w Paryżu i filozoficzne w Padwie, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego i cywilnego. Po uzyskaniu święceń kapłańskich wyjechał na misję do Chablais, twierdzy kalwinizmu. Dzięki jego heroicznej pracy nastąpiło wiele nawróceń. W 1602 r. został biskupem Genewy. W 1610 r. założył zakon wizytek. Mimo wielu obowiązków znalazł czas na napisanie dzieła Wstęp do życia pobożnego, które rozsławiło go w całym świecie katolickim. Swoje cele osiągał łagodnością i umiarkowaną krytyką przeciwników. W 1877 r. papież Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła. Papież Pius XI w 1923 r, ogłosił go patronem dziennikarzy i prasy katolickiej. Wcześniej już był uważany za patrona wszystkich ludzi pióra. Imieniny 24 stycznia
