Imieniny Bogumił obchodzi:

• 3 stycznia
• 18 stycznia
• 26 lutego
• 10 czerwca
• 3 listopada i 20 grudnia

Bogumił to osoba pracowita, odpowiedzialna i zdyscyplinowana. Nigdy na nikogo nie zrzuca swoich obowiązków. Potrafi zorganizować pracę sobie oraz innym. Mało mówi, za to dużo myśli. Bywa bardzo skryty. Imieniny Bogumiła 13 stycznia 18 stycznia 26 lutego 10 czerwca 3 listopada i 20 grudnia Zdrobnienia imienia Bogumił Bobek, Bobo, Bociek, Bodziak, Bodziek, Bodzik, Bodzio, Bodziunek, Bogdan, Bogi, Bogu, Bogumiłek, Boguś, Miłek Patroni i święci św. Bogumił z Dobrowa Szczęśliwa liczba: 7 Szczęśliwy kamień: szmaragd Szczęśliwy kolor: zielony Historia imienia Bogumił Jest to imię rzadko spotykane u wszystkich Słowian. Starszą postacią był Bogomił i taka też postać znana jest ze średniowiecza. Wcześnie jednak została ona przerobiona na Bogumił i w tej formie znamy to imię dziś. Z czasów średniowiecznych znamy formę Bogumił (1232 r.) z zanikiem samogłoski łącznikowej. Onomaści interpretują imię Bogomił, Bogumił jako złożenie, w którego części pierwszej występuje wyraz Bóg, a w drugiej temat przymiotnika miły. Dokładna jednak interpretacja znaczenia jest trudna. Żeńska forma tego imienia znana jest już ze średniowiecza, to Bogumiła (około 1265 r.) i Bogomiła (XV w.). Przy zdrobnieniach opuszcza się często człon pierwszy i stąd formy zdrobniałe Miłek, Miłka. Na tym imieniu oparte są nazwy miejscowe typu Bogumiłowice od patronimicum Bogumiłowic „syn Bogumiła” i pewne nazwiska, jak np. Bogumiłowski. BOGUMIŁ Z DOBROWA Z tą bowiem miejscowością, położoną wśród rozlewisk Warty, nieco poniżej ujścia Neru, związany jest starodawny kult błogosławionego. Był on już żywy w XV wieku, ale sięgał zapewne czasów dawniejszych. W kościele parafialnym znajdował się mianowicie grób Bogumiła, wzniesiony nieco ponad posadzkę i do tego grobu w dniu 12 czerwca napływały rzesze ludu wielkopolskiego. Tutaj też miał Bogumił spędzić w surowej ascezie 12 lat swego życia. Był w świadomości ludu pustelnikiem, ale przedtem, zanim na skutek jakichś trudności lub zamiłowania do samotności osiadł w Dobrowie, miał piastować godność arcybiskupa gnieźnieńskiego. Tak głosiła dawna i trwała tradycja ludowa. Tak też chciały życiorysy z XVI stulecia i późniejsze. Te jednak w szczegółach są mało wiarygodne i nie przedstawiają większej wartości. Nawet przeprowadzone badania nie przybliżyły jego postaci. Niepewny jest też rok jego śmierci. Stwierdza się jedynie, iż Bogumił „jest dotąd dla historyków osobistością zagadkową” oraz że „pomimo krytycznych badań pozostaje on osobistością historyczną do ujęcia historycznego bardzo trudną.”