Imię wywodzi się od łacińskiego przymiotnika caecus ciemny, wątpliwy. Mimo to kobieta z tym imieniem kroczy przez życie z podniesioną głową i dumną miną. Lubi ciężkie zajęcia, chętnie prowadzi dom, kocha rodzinę. Często przyjmuje a siebie dużą odpowiedzialność z powierzone do wykonania zadania, z czego wywiązuje się wzorowo. Jest towarzyska, ceni ubiór swych przodków, często podejmuje w domu gości, sama lubi także składać wizyty. Jest pobożna.
imię pochodzenia łacińskiego oznaczające przynależność do rzymskiego rodu Cecyliuszów. W Polsce występuje już od XIII w., ale nigdy nie zyskało większej popularności
należy do osób przekornych i zamkniętych w sobie. Szybko zraża się niepowodzeniami, w sytuacjach trudnych ustępuje, na co dzień - raczej nieśmiała. Najlepiej czuje się w swoim domu. Stara się urządzić go komfortowo. Ponieważ obawia się biedy, zapobiegliwie gromadzi zapasy i środki finansowe na tzw. czarną godzinę. Jeśli ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa, zachowuje się swobodnie i sympatycznie. Na ogół obce jej jest uczucie zazdrości
naukowiec, przedszkolanka, nauczycielka, lekarka, pielęgniarka
ang.-Cecily, fr.-Cecile, Cecille,niem.-Cilli, hiszp.,wł.-Cecilia
Cecylia Renata - żona króla Władysława IV
Św. Cecylia Rzymska . (III w.). Pochodziła z rodu rzymskich patrycjuszy. Gdy rodzice zmusili ją do małżeństwa, wymogła na swoim mężu, Walerianie, aby uszanował jej dziewictwo. W niedługim czasie, wraz ze swoim bratem Tyburcjuszem, nawrócił się na chrześcijaństwo. Podczas kolejnych prześladowań chrześcijan zostali wtrąceni do więzienia. Waleriana i Tyburcjusza ścięto mieczem, a Cecylię męczono przez 3 dni, po czym ścięto toporem. Jest patronką śpiewu i muzyki kościelnej.