Cechy osoby noszącej imię Ignacy
Płeć:
Imię męskie
Pochodzenie: łacińskie
Znaczenie: „ognisty”
Osobowość: Ten, co się uśmiecha
Główne cechy: inteligencja, intuicja, moralność, towarzyskość
Planeta: Mars i Słońce
Zwierzę: cy kaszalot
Szczęśliwa liczba: 5
Szczęśliwy kamień: opal
Ignacy z języka łacińskiego ignis oznacza ogień, zatem Ignacy to osoba o gorącym sercu i umyśle w dodatku bardzo ambitny a wrodzona dyplomacja pomaga mu w realizacji zamierzeń. Ignacy bardzo lubi być potrzebny, gotów jest nieść pomoc nawet za cenę poświęceń.
imię pochodzenia łacińskiego o niewyjaśnionej do końca etymologii. W wolnym tłumaczeniu brzmi – ognisty. W Polsce występuje od XIV w. W przeszłości było bardzo popularne, obecnie rzadko nadawane
to osoba zrównoważona, opanowana i flegmatyczna. W towarzystwie nie próbuje na siłę wyróżnić się, za co jest lubiany przez otoczenie. Niekiedy przyjaźń stawia wyżej niż miłość. Jest uważnym obserwatorem życia i wiele jego opinii jest bardzo trafnych. Nie zawsze jednak udaje mu się przeforsować swoje koncepcje, gdyż brakuje mu siły przebicia. W miłości wierny i lojalny, ale seksualnie mało aktywny
posiada tak wszechstronne predyspozycje zawodowe, że jest w stanie dać sobie radę w bardzo wielu zawodach
ang.-Ignace, Ignatius, fr.- Ignace, hiszp.-Ignacio, niem.-Ignatius, Ignaz, wł.-Ignazio
Ignacy Krasicki (1735-1801) - biskup i pisarz; Ignacy Łukasiewicz (1822-82) – chemik, wynalazca lampy naftowej; Ignacy Mościcki (1867-1946) - ostatni prezydent II RP; Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) - pianista, kompozytor, polityk; Ignacy Prądzyński (1792-1850) – generał
17 X, 01 II, 23 X
Św. Ignacy Antiocheński . (50-107). Pochodził z Syrii. Ok.70 r. został biskupem Antiochii. Gdy cesarz Trajan rozpoczął falę prześladowań chrześcijan, Ignacy został wezwany do Rzymu. Po drodze spotykał się z młodymi gminami chrześcijańskimi, gdzie nauczał i pisał słynne później listy apostolskie. W Rzymie został skazany na śmierć przez rozszarpanie na arenie Koloseum przez lwy Imieniny 17 października
Św. Ignacy Loyola . (1491-1556). Pochodził z rycerskiego rodu z Loyoli w Hiszpanii. Wychowywał się na dworze Ferdynanda V Aragońskiego. Później wybrał karierę wojskową. W 1521 r. brał udział w obronie Pampeluny przed wojskami francuskimi. Ranny w nogę kurował się przez rok w swoim zamku w Loyoli. W tym czasie czytał żywoty świętych. Pod wpływem lektury i przemyśleń przeżył nawrócenie. Odtąd jego życie należało do Boga. Dwa lata spędził samotnie w grocie pod Manrezą. Tam napisał słynne Ćwiczenia duchowe. Następnie odbył pielgrzymkę do Rzymu i Ziemi Świętej. Po powrocie studiował w Paryżu. Skupił wokół siebie grupę ludzi, którzy stanowili zalążek przyszłego Towarzystwa Jezusowego (jezuitów). W 1540 r. papież Paweł III zatwierdził regułę nowego zakonu. Jezuici rozjechali się dosłownie po całym świecie, aby krzewić wiarę katolicką. Ignacy przebywał w Rzymie i zarządzał zakonem. Był jego generałem do śmierci.Imieniny 31 lipca
